Właściwości i historia bursztynu

Nie ma osoby, która choć raz w życiu nie trzymała w rękach bursztynu. Każdy z nas zna widok pięknego, mieniącego się pomarańczowo-brązowym blaskiem kamienia. Ale niewielu z nas wie o tym, jaka jest jego historia i czym on w rzeczywistości jest. Dlatego dziś uchylimy rąbka tajemnicy i opowiemy o jednym z niegdyś najważniejszych produktów eksportowych północnej Europy.

Krótka historia bursztynu

“Tygrysia dusza”, “morskie oko” czy “złoto północy” to jedne z wielu nazw, jakimi posługiwano się niegdyś mówiąc o zastygniętej przed wieloma laty żywicy. Powstała ona w efekcie polimeryzacji molekularnej żywicy sosen, rosnących na naszej planecie około 300 mln lat temu. Dziś możemy ją znaleźć nie tylko na terenie Polski, ale także wszystkich krajów basenu Morza Bałtyckiego. Pierwsze odkrycia tego niezwykłego surowca miały miejsce jeszcze za czasów neolitycznych. Z czasem odkrywano coraz więcej jego złóż, aż stał się jednym z najważniejszych produktów eksportowych.

Czym tak naprawdę jest bursztyn?

Określany jest jako substancja heterogeniczna, co oznacza, że składa się więcej niż jednego pierwiastka. W znacznej większości jest to oczywiście węgiel, a następnie tlen i wodór. Jak to zatem możliwe, że istnieją różne odmiany tego niezwykłego kamienia? Te, które charakteryzują się nieco zielonym lub turkusowym odcieniem zawierają w swoim składzie dodatkowo popiół wulkaniczny, natomiast kamienie szare - siarczek żelaza.

Ze względu na swoje pochodzenie oraz skład, bursztyn cieszy się też szeregiem właściwości. I to właśnie ze względu na nie (ale oczywiście również z powodu niezwykle oryginalnego wyglądu), kamień ten jest noszony jako element biżuterii. Wszystko dzięki zawartości kwasu, który pomaga regulować pracę tarczycy, może leczyć reumatyzm i wspiera podczas schorzeń układu oddechowego. Niewiele osób wie, że ten niezwykły kamień emituje także ujemne jony, będąc tym samym naturalnym jonizatorem naszej przestrzeni. Poza jego leczniczymi właściwościami, bursztyn jeszcze za czasów prehistorycznych służył jako swego rodzaju amulet.